วันพฤหัสบดีที่ 13 กันยายน พ.ศ. 2561
อยู่ตามได้ใช้ตามมีตามหลักวิถีพุทธ
บทนำ
การดำเนินชวิตโดยยึดหลักความพอดีพึ่งพาตนเองโดยรู้จักการใช้
จ่าย รู้จักอดออม ไม่ใช้จ่ายแสวงหาจนเกินกำลังความสามารถของตนย่อมนำมาซึ่งความสุขความมั่นคงให้แก่บุคคลผู้ปฏิบัติตนตามหลักความสันโดษ
รู้จักทิฏฐธัมมิกัตถประโยชน์(ทิด-ถะ-ทำ-มิ—กัด-ถะ-ประโยชน์)
คือประโยชน์สุขในปัจจุบัน
เนื้อหา
การดำเนินชีวิตความเป็นอยู่ในปัจจุบันมีความลำบากมากขึ้นเพราะส่วนใหญ่เรามักจะมีค่านิยมในการบิริโภคใช่สอยมากขึ้นหรือมีกิเลสมากขึ้นทำให้ต้องดิ้นรนแสวงหาวัตถุสิ่งของเครื่องอุปโภคบริโภคเพื่อนำมาตอบสนองความต้องการที่เพิ่มขึ้นตามวัฒนธรรมค่านิยมใหม่ที่สร้างขึ้นเชิงการตลาดและความเจริญก้าวหน้าทางด้านเทคโนโลยีที่ทันสมัยซึ่งเรียกได้ว่ากระแสสังคมสมัยใหม่ที่ต้องการพัฒนาความสะดวกความสบายในการดำเนินชีวิตทำให้เกิดความต้องการบริโภคใช้สอยในรูปแบบใหม่ๆอย่างไม่มีที่สิ้นสุดและละทิ้งวัฒนธรรมคุณค่าทางสังคมแบบสมัยเก่าอย่างสิ้นเชิง
การดำเนินชีวิตแบบสันโดษคือคำตอบที่มีคุณค่าในการนำมาปฏิบัติตนเพื่อตั้งอยู่ในความพอเพียง
พอดี พอใช้ เพื่อให้เกิดความสุขและยั้งยืนในการดำเนินชีวิต หลักสันโดษ คือความยินดีพอใจในสิ่งที่มีหรือได้มา
ตามความสามารถตามกำลังสติปัญญาของตนมีความยินดีพอใจในสิ่งที่ตนมีไม่แสวงหาจนเกินความสามารถของตนทั้งใด้มาแบบสุจริตก็ตาม
ทุจริตก็ตามล้วนแล้วแต่ทำให้เกิดความเดือนร้อนทั้งสิ้น การยินดีพอใจตามกำลังความสามารถของตนถือว่าไม่เบียดเบียนตนเองเพราะไม่ต้องก่อหนี้สินทำให้ทุกข์กายทุกข์ใจในการแสวงหามาผ่อนชำระหนี้
ยินดีพอใจไม่เกินเลยหรือรู้จักอิ่มรู้จักประมาณในการบริโภคใช้สอยทรัพย์ที่หามาได้และมีนิสัยรักการออมเพื่อไว้ใช้ในยามจำเป็น
ความสันโดษจึงเป็นหลักดำเนินชีวิตและรู้จักใช้สอยอย่างรู้คุณค่า รู้จักประมาณ
รู้จักความพอดี รู้จักอดออมอย่างมีเหตุมีผล คือทิฏฐธัมมิกัตถประโยชน์
ความถึงพร้อมด้วยความขยันหมั่นเพียร ต่อสู้อุปสรรค อย่างไม่ย่อท่อ ในการแสวงหาบริโภคอุปโภคใช้สอยอย่างสุจริต
รู้จักรักษาทรัพย์ที่หามาได้ให้คงอยู่เห็นคุณค่าและใช้ประโยชน์อย่างคุ้มค่า
รู้จักคบหากัลยาณมิตร คือบุคคลผู้เป็นตัวอย่างที่ดีในการดำเนินชีวิตไม่ใช่บุคลที่แนะนำไปตามหลักกระแส่สังคมที่มุ่งแต่แข่งขันด้านวัตถุ
ดังสุขของคฤหัสถ์ 4 คือความสุขกายสบายใจไม่วิตกทุกข์ร้อนในการดำเนินชีวิต อัตถิสุข ความสุขเกิดจากการมีทรัพย์ คือความสุขที่แสวงหาทรัพย์ได้มาโดยสุจริตไม่มีโทษเป็นการขยันอดทนอดออม ทรัพย์ที่หามาได้ด้วยสติปัญญา
แรงกายแรงใจของตนเอง ทรัพย์ที่ได้มาจึงเป็นทรัพย์ที่ได้จากการแสวงหาของตนทรัพย์นั้นจึงเป็นหลักในการสร้างฐานะความเป็นอยู่อย่างภาคภูมิใจ โภคสุข คือสุขที่เกิดจากการใช้จ่ายทรัพย์ เมื่อมีทรัพย์ก็รู้จักบำรุงตนให้สะดวกสบายควรแก่อัตถาพและระมัดระวังอย่าใช้เกินความจำเป็น
อนณสุข(อะ-นะ-ณะ-สุข) คือสุขเกิดจากความไม่มีหนี้
เมื่อหาทรัพย์มาได้อุปโภคบริโภคใช้สอยให้พอดีตามกำลังที่หามาได้ไม่ต้องการมากเกินกำลังความสามารถก็ไม่ก่อให้เกิดหนี้สินอันก่อให้เกิดความร้อนกายเดือดร้อนใจดังพุทธเจ้าตรัสว่า
การเป็นหนี้เป็นทุกข์ในโลก อนวัชชสุข(อะ-นะ-วัด-ชะ-สุข)
คือสุขจากการประกอบอาชีพสุจริต
การแสวงหาเพื่อเลี้ยงชีพนั้นต้องมีความสุจริตเพราะทรัพย์ที่ได้จากการแสวงหาโดยสุจริตไม่ก่อโทษแก่ตนเองและผู้อื่นจึงเป็นที่น่าภาคภูมิใจในการแสวงหาทรัพย์นั้นมาได้
การดำเนินชีวิตที่ตั้งอยู่ในความประมาทไม่มีความพอดีพอใช้ไม่รู้จักบริโภคใช้สอยอย่างมีสติหลงไปตามกระสังคมและเทคโนโลยีจนเกินความพอดี
เกินกำลังความสามารถขอนตนทำให้เกิดความเดือดร้อนก่อหนี้สินและทรัพย์ที่หามาได้ก็หมดลงโดยไม่อดออมเก็บไว้ในยามจำเป็นจึงทำให้เกิดความเดือดร้อนเป็นทุกข์จึงทำให้อาจสร้างอกุศลกรรมประกอบอาชีพทุจริตเพื่อให้ได้ทรัพย์มากเป็นเหตุให้สร้างความเดือนร้อนแก่ตนเองและสังคมได้
สรุป
การดำเนินชีวิตโดยยึดหลักความสันโดษ
รู้จักบริโภคอุปโภคใช้สอยทรัพย์ย่อมนำพาให้ผู้ประพฤติปฏิบัติได้รับความสุขความเจริญและความภาคภูมิใจดำเนินชีวิตอย่างไม่ประมาทรู้คุณค่าและแสวงหาอย่างสุจริตไม่เกิดโทษสร้างความเดือนร้อนให้ตนเองและสังคมนำความสุขความเจริญตามหลักวิถีพุทธ
สมัครสมาชิก บทความ [Atom]
แสดงความคิดเห็น